Inmiddels ben ik al anderhalve week thuis van mijn lange weekend Castlefest.
Vooraf had ik het gevoel op vakantie te gaan, achteraf kan ik alleen maar zeggen dat ik ben thuis gekomen.
Castlefest
Als je me vraagt wat of dat is, dan is het lastig om daar een duidelijk antwoord op te geven. Een middeleeuws fantasy festival. Dat is waarschijnlijk de meest treffende beschrijving. En het zegt niets over wat het écht is.
Want het is zo veel meer dan een festival met veel lekkere, mooie, inspirerende en feestelijke muziek, leuke en leerzame workshops, heerlijk en bijzonder eten, uitnodigende leuke verkoop en informatie standjes en prachtige mensen. Een goede impressie vind je in dit filmpje van Podium on Tour, wat werd uitgezonden via NPO (geknipt en geplakt door Jan Gnodde, dank!!).
Klik op het plaatje om de 15 minuten durende impressie te bekijken.
Verkleed of gekleed?
Wat mij raakte was het antwoord op de vraag “als wie ben jij verkleed?’. Haar antwoord was “Nou… niet”. Vervolgens vertelt Mark, de oprichter van het festival, over ‘het doen van een stap uit de realiteit, over het kunnen zijn wie je wilt zijn’.
Juist de combinatie van die 2 aspecten heb ik als fotograaf en zichtbaarheidscoach tijdens mijn eerste bezoek aan Castlefest heel sterk ervaren.
Veel bezoekers zijn verkleed als een karakter of gekleed als een deel van zichzelf. Bijna iedereen die er eerder is geweest vertelde me dat ze hier kunnen zijn wie ze zijn, wie ze willen zijn. Zonder angst voor oordelen van anderen, want op Castlefest kan alles naast elkaar bestaan. Er is respect, liefde, ontspanning.
Uiteraard waren er veel fotografen die al dat moois op de gevoelige plaat vastlegden. Wat mij opviel was dat ze vooral de prachtig ver-klede mensen portretteerden. Zij gingen er ook echt voor staan, volleerde modellen bijna. Ze lieten zich volop zien. Of was alleen alleen hun buitenkant zichtbaar?
Een aantal fotografen legden ook de sfeer en de ge-klede bezoekers vast. Dat werden heel andere beelden, van mensen die zichzelf waren, ongeposeerd en puur. Wat voor mij wederom het verschil tussen jezelf zijn of ‘een rol spelen’* duidelijk maakt. En beide is goed, en bestaat volledig naast elkaar gedurende die paar dagen op het terrein van Kasteel Keukenhof in Lisse.
Loslaten en bij mijn kern komen
Als nieuweling was ik niet verkleed (op de eerste dag na, toen matchte ik met mijn Lief in zijn schotse kilt, maar een echte verkleedpartij was het niet). Wel heb ik van te voren nagedacht over de rest van mijn kleding en besloot ik dat ik gewoon heerlijke zomerse kleding wilde. Niets meer en niets minder. Ik liet alle zorgen over het weer, vies worden op de camping, er goed uit zien (et cetera en zo verder) die ik als vrouw toch best regelmatig heb, los.
Achteraf bleek dat de controle loslaten heeft geresulteerd in het laten zien van een ondergesneeuwd stukje van mijzelf. In heerlijke zomerse jurken die zwierden tijdens het dansen op de heerlijke muziek van Omnia, Cesair en Irfan werd opeens mijn vrouwelijke kant zichtbaar. Wow, wat voelde dat goed!
Geen gedachten die fluisterden ‘je danst zo raar, niet doen hoor’ of ‘zou je wel zo vooraan gaan staan en dan nog met je ogen dicht… wat zullen ze wel niet denken?’.
Ik kon er zijn vanuit mijn eigen kern, en ja, het voelde als een idyllische wereld waar ik wel wilde blijven. Net als de vele anderen met mij.
De fotograaf in mij
Heel bewust heb ik mijn camera thuis gelaten (en alleen met mijn telefoon foto’s gemaakt). Ik wilde de sfeer proeven, genieten, vakantie vieren samen met mijn Lief. En niet alles als fotograaf via de zoeker en lens van mijn camera beleven, maar echt ervaren en voelen. En oh, wat heb ik genoten, gesmikkeld, gedanst en losgelaten. Want ja, ook ik heb een offer in de Wickerdraak gelegd.
Nog wat herinneringen….
Zoals je leest ben ik aangestoken door het Castlefest virus. Volgend jaar weer!
Maar dan mét camera. Om een deel van de tijd prachtig geklede mensen te fotograferen, en in gesprek te gaan over hun waarom, hun wensen en verlangens, hun kern. Want dat is wat ik nu voel, nu ik zelf ondergedompeld ben geweest in de energie van dit festival.
Ik wil op zoek naar de kern van mensen! En die blootleggen… en vastleggen hoe ze stralen. Want ook dat ben ik, dat is wat ik hier te doen heb.
Wil jij je ook laten zien zoals je bent, echt puur vanuit je kern?
Nieuwe foto’s voor op je site of je social media die weergeven wie jij bent?
Boek dan een fotoshoot, en …straal!
* Een rol spelen betekent voor mij niet dat je niet jezelf bent, want dat zou best nog wel kunnen. Maar wel dat je doet, kijkt of gaat staan zoals jij denkt dat het hoort of zoals je denkt dat de fotograaf het wil. Je poseert en bent dus niet puur jezelf. Ik heb de neiging onderdrukt om af en toe te roepen “en nu gewoon lekker doen wat je wilt doen – waar word jij blij van? – en even niet aan die fotograaf denken” :-).
Alle foto’s zijn gemaakt met mijn telefoon, en de foto van mij is gemaakt door mijn Lief.
Nog verder kennismaken met Miranda, de mens achter Zichtbaar Jij? Dan vind je hier nog veel meer persoonlijke blogs.
