En toen stond m’n wereld op z’n kop. Terwijl het leven natuurlijk gewoon verder gaat…
Een terugblik met lessen en inzichten. Want hoe stroom je mee met wat er is, als je wereld even op z’n kop staat?
Een heel persoonlijk blog.
Niet super seo-proof, maar vooral uit mijn hart geschreven.
Ongeluk
Tien over 7 in de ochtend, de telefoon gaat, het is m’n Lief. Bijna niet te verstaan. “Ongeluk” hoor ik. Verder wordt heel langzaam duidelijk dat het hier in de buurt is. Ik pak mijn sleutels en ren op mijn binnenslippers naar buiten. De verkeerde kant op, maar gelukkig zie ik de ziekenwagen rijden. Ik kom aan lopen, twee agenten en twee vrouwen staan er, en mijn Lief ligt op de grond te kreunen en roepen van de pijn. En ik weet, hij is echt niet kleinzerig.
Later die dag begrijp ik dat hij letterlijk voorover (door of net over het windscherm heen) van zijn brommer is gelanceerd door een botsing met de stoeprand. Brommer is totalloss, windscherm is overdward volledig doormidden, dus, tja…
Fast forward, vandaag precies 4 weken verder. Lief ligt (oke, zit) op een ziekenhuisbed in de woonkamer, een rolstoel staat paraat naast de bank. De meubels zijn zo verschoven dat er volop ruimte is om te manoeuvreren. De pijnstillers, steriele gaasjes en pleisters liggen op het televisie-kastje.
Na nog 2 x een ambulance te hebben gezien, een delier met hallucinaties, voor de 2e keer op de SEH te zijn geweest en een kleine week in het ziekenhuis te hebben gelegen, is de relatieve rust nu terug aan het keren.
Hij kan nog niet heel veel, maar in ieder geval kan er weer bezoek komen (dat kon hij eerst mentaal niet aan, vechtend tegen de pijn waren alle prikkels hem teveel), ik ben weer lekker tussen alle zorgmomenten door aan het werk, en zijn we al bij de arbo-arts en heel even bij zijn collega’s op ‘bezoek’ geweest (overdwars in de auto, rolstoel achterin). Heel langzaam… gaat de zon weer schijnen!
Lichtpuntjes
De dagen rijgen zich aan elkaar. Opeens ben ik mantelzorger. Met liefde, dat sowieso. Maar ik jok als ik zou zeggen dat het niet zwaar is. En toch zijn er zo veel lichtpuntjes!
En die lichtpuntjes blijven zien (en opzoeken), dat is volgens mij (een van) de sleutel(s) om mee te stromen als het tegen zit.
Want het had zo veel erger kunnen aflopen. Sleutelbeen, rib en schouderblad gebroken, en een grote open wond die met 15 flinke hechtingen aan elkaar is geregen, inclusief kneuzingen in en over zijn hele rechterkant, dat is wat er nu is.
En al wordt het nog een traject van maanden (is de verwachting), heel, heel langzaam zien we hele kleine verbeteringen. Juist door bewust in te checken en ook die kleine vooruitgang te zien, voelt het minder zwaar. Elk stapje is er eentje, de goede kant op.
Douchen is onmogelijk (de douche is boven, en lopen, laat staan traplopen, is geen optie. Dan maar poedelen en haren wassen bij de keukenwasbak. Dat duurde even een paar weken voor dat kon (daarvoor met van die aloe-washandjes in bed lopen stoeien), maar oh wat waren we blij dat zo’n grote hobbel genomen was.
En nee, er kan heel veel niet in zo’n situatie. Fijne wandelingen in het bos, lekker in de tuin bezig, of klussen in huis (dat stond in de planning) en er stond ook een gender reveal feestje in onze agenda. Maar dan ben ik blij voor techniek!
Bosbaden doen we via onze diffuser met de Shinrin-Yoku oliemix. Wat maakt me dat blij, zo heerlijk. Ja, ik loop natuurlijk af en toe het zonnetje in en geniet van mijn minituintje, voor Lief is dat nog niet mogelijk (maar binnenkort hopelijk wel in de rolstoel).
En die gender reveal? Daar waren we via Zoom bij, zo geweldig leuk!
Ik had hier ook de boel versierd en taartjes gekocht met roze en blauwe kaarsjes… en we staan via de laptop ook gewoon op de groepsfoto’s.
Kortom, er is altijd een manier om lichtpuntjes te zien of te creeren!
Waarom deel ik dit? Omdat ik weet dat ik (wij) niet de enigen zijn die iets meemaken wat een grote impact op je dagelijks leven heeft. En dus hoop ik dat jij iets hebt aan de manier waarop ik (wij) hier mee om gaan. Uiteraard gebruik ik mijn eigen situatie als voorbeeld, maar ik weet zeker dat je ze kunt vertalen naar jouw ‘even de wereld op zijn kop’-situatie.
Blijf ademen
Het eerste (en mijns insziens allerbelangrijkste) is ademen.
Vaak, als er iets gebeurt, we pijn ervaren of een schok krijgen te verwerken, dan stoppen we met goed en diep ademhalen. Logisch, het hoort bij onze overlevingsstrategie: bij angst (en al deze emoties en situaties leveren een vorm van angst als onderliggende emotie) gaat onze ademhaling omhoog. En soms stokt onze adem zelfs even…
Daarom was ik blij dat de verpleger bij de SEH toen hij paniekte van de pijn tegen mijn Lief zei: “adem, haal diep adem, naar je buik”.
Adem geeft ruimte, adem geeft rust, adem verzacht, en adem geeft dat je weer in je lichaam komt. Sindsdien zeg ik regelmatig tegen mijzelf en tegen mijn Lief als we het weer eens (bijna te) moeilijk hebben… Adem!
Tip: Leg je handen op je buik, en adem daar naar toe. Ook kan het helpen om naar / door de pijnplek te ademen.
Humor, een volgende, voor mij essentiële factor
Heel toevallig (eh, toeval bestaat niet, dus het viel mij toe) kwam er een duo Cliniclowns op de SEH terwijl wij er waren. Lief was net weggebracht voor foto’s, en ik kon even met ze praten. Ze bleven deels in hun rol, en oh wat deed dat goed! De tranen kwamen, maar tranen zijn voor mij de wasmachine van de ziel. En ja, ook bij mij moest er het een en ander uit.
Humor kan zo veel veranderen…
Gelukkig bezit mijn Lief een geweldig grote dosis humor, en (op pijnpiek-momenten na) zet hij dit regelmatig in. Voor zichzelf en voor mij. Dan lachen we ons een breuk (en de verkeerde bewegingen die dat geeft met z’n schouder nemen we voor lief) en kunnen we er weer even tegen aan.
Probeer hoe dan ook de moed te bewaren, en humor helpt daar bij. Humor doorbreekt spiralen en kan ze zelfs omdraaien. Zoek de kleine momentjes die je aan het lachen kunnen maken, ze zijn er altijd!
Vertrouwen houden, nog zo’n belangrijke
Daar ben ik zelf heel erg goed in. Ik ga altijd uit van het goede, het positieve, dat het goed komt (‘linksom of rechtsom, het komt goed, zo niet, dan toch’ is mijn gevleugelde uitspraak).
Hoe dat ‘goed’ er uit ziet, is niet eens een punt van discussie. Dat weet ik namelijk ook niet. Ik geloof erin dat het Universum mij steunt, mij geeft wat nodig is.
Soms is dat best een pijnlijke, want waarom zouden we zo’n ongeluk nodig hebben?
En toch kan ik me daaraan overgeven. Het is wat het is en het komt goed. Punt. Rotsvast vertrouwen.
De bewoording is natuurlijk persoonlijk, de vertaling van dat gevoel van vertrouwen ook. Dus kijk hoe jij een gevoel van vertrouwen, van optimisme en positiviteit kunt ervaren in de pittige omstandigheden. Dat vertrouwen zorgt namelijk voor door-stroming… Het neemt je mee naar een betere toekomst. En dat is waar je heen wilt.
Hou je verstand er bij en vooral… wees zacht voor jezelf!
Toen we na het eerste SEH-bezoek weer thuis waren (gewoon dezelfde dag, hoppa!) dachten we nog, och, een paar daagjes op de bank, dan kan Lief best naar boven strompelen. Ahum. Het ging ook iets beter de eerste paar dagen, tot het echt mis ging (en hij weer in het ziekenhuis belande).
Pas toen dacht ik aan hulpmiddelen, zoals een hoog-laag bed in de woonkamer, een rolstoel (moet je je voorstellen: hij zat achterstevoren op z’n knieën op een bureaustoel, zichzelf vasthoudend aan de rugleuning met één hand, die ik dan tot voor het toilet trok, zodat hij z’n grote boodschap kon doen) en voor later, krukken. Had ik daar meteen aan gedacht, was het een stuk veiliger en comfortabeler geweest.
Maar goed, we konden er tijdens zijn dagen in het ziekenhuis toch wel om lachen (daar is ie weer, de humor).
Vroeger zou ik mezelf ‘afgestraft hebben dat ik zo dom was hier niet eerder aan te denken’, nu kon ik zacht zijn en zien dat we ons allerbeste best deden in de situatie die er was.
We maken fouten, we zijn ‘gewoon’ mens. Van alles kun je leren, of gewoon accepteren dat je niet perfect bent. Dat maakt het zo veel makkelijker, en het helpt in ieder geval om niet tegen de stroom in te hoeven zwemmen… Wees lief voor jezelf, kijk met zachte ogen.
Ondertussen komen er waarschijnlijk ook vele vragen, ideeën of to do’s in je hoofd voorbij, zorg dat je ze opschrijft en de vragen stelt wanneer dat kan. Je hoofd maakt over het algemeen overuren met alles wat er op je af komt. Pen en papier zijn je beste vrienden (oké, de telefoon kan ook), ik zweer bij lijstjes!
Journallen helpt mij trouwens ook om de balans tussen hoofd en hart te behouden. Voor mij zelfzorg puur sang!
Zorg goed voor jezelf
Nog een hele belangrijke, zo niet de aller belangrijkste als je voor iemand of iets moet ‘zorgen’. Denk aan het noodscenario in het vliegtuig: eerst je eigen zuurstofmasker, dan die van je kind.
Zeker in het begin vond ik het lastig om mezelf op nummer 1 te zetten. Tijd voor mezelf te pakken, en dingen te doen die mij energie geven. Zo ben ik de eerste 3 weken alleen het huis uit geweest om boodschappen te doen, dat was mijn ‘uitje’. En af en toe keek ik vijf minuutjes naar mijn tuintje. Want ja, ik kon toch niet zo maar weg… (onzin natuurlijk, want met boodschappen doen was ik ook 30 tot 60 minuten weg 😉 ).
Pas sinds afgelopen week wandel ik weer, want dat is waar ik van oplaad, blij van word. Ook het journallen helpt mij om goed voor mezelf te zorgen, en bij mezelf te blijven. En ook m’n Meermin-orakelkaarten doen geweldige diensten. Heerlijk om die tijd voor mezelf te nemen.
Daarnaast is zelfzorg ook gezond eten, genoeg drinken en zorgen voor voldoende slaap. Als het lukt de stress te managen (ik doe dat met mijn geweldige essentiële oliën), dan is dat ook een belangrijke.
Het blijven vaak valkuilen, in ieder geval voor mij. Want gezond eten maken bijvoorbeeld, kost tijd en energie, en met alles wat er al extra moet gebeuren en nu alleen op mijn schouders terecht komt, heb ik daar vaak geen zin in. Gelukkig doe ik het dan toch, die knop omzetten. En gelukkig zijn er genoeg gezonde makkelijke en lekkere gerechten.
Zoek voor jezelf naar de dingen die jij nodig hebt om zo goed mogelijk in je eigen kracht te blijven. Om zo goed mogelijk voor jezelf te kunnen zorgen. En maak daar tijd voor, hoe dan ook.
Het alternatief is namelijk dat de stroom je over-stroomt, in plaats van dat je mee-stroomt…
En als je ze hebt… gebruik je essentiële olien en supplementen!
Tja, mijn lifesavers in deze situatie.
Voor mezelf om de stress de baas te blijven of te verzachten (op de SEH waren Adaptive en Balance de olien die ik gebruikte om tot rust te komen). Diverse olien om mijn emoties wat te reguleren of te ondersteunen. En natuurlijk diverse natuurlijke supplementen uit mijn eigen winkeltje om mijn energie en gezondheid op peil te houden.
Maar ook voor mijn Lief, want olien kunnen heling van wonden en kneuzingen zo goed ondersteunen, pijn verzachten, en helpen bij de bloedsomloop en vochthuishouding (ook zo belangrijk bij wonden en vooral liggen en in bed zitten). Dagelijks breng ik o.a. Helichrysum, Cypress, Lemongrass en Frankincense bij hem aan, zowel op zijn voet, als op zijn schouders (en ook de rest van armen en benen).
Tot slot gebruik ik diverse oliemixjes in de diffuser, om in balans te blijven, om ons op te peppen op moeilijkere dagen (want die zitten er tussen natuurlijk), of gewoon omdat ze zo lekker zijn.
Als jij ze ook hebt, gebruik ze dan! Zorg dat je pure olien hebt, want je wilt geen extra gifstoffen het lichaam in krijgen. Pure essentiele olien kunnen je zo helpen in moeilijke situaties!
Wil je meer weten, dan help ik je hier graag bij, neem gerust contact met me op.
En zo stromen we mee met dat wat er is
Ik zeg vaak
Je hebt het leven niet altijd volledig in de hand, maar je kunt wel bepalen hoe je om gaat met de dingen die er op je pad komen.
En dat is wat ik in dit blog heb proberen mee te geven.
Ik hoop dat dit inkijkje in ons leven je wat inspiratie geeft voor moeilijke momenten in jouw leven.
De vertaalslag heb je natuurlijk zelf te maken, maar de basis is wel helder, denk ik.
Maak er het mooiste van, het beste van, zelfs in donkere tijden!
En als ik je ergens bij kan helpen, laat het me weten!
Er is vast nog meer wat ik (en we) doen om door deze periode heen te komen. Maar dit is wat er nu uit mijn vingers komt. Dus heb jij nog een andere tip, deel deze dan gerust in een reactie onder dit blog.
Ik ben heel benieuwd of ik je met dit persoonlijke blog heb kunnen inspireren? Ik vind het leuk jouw reactie te lezen!
Liefs, Miranda
