En opeens overvalt het me weer… hoe dankbaar en gelukkig ik ben met mijn leven. Hoe ik langzaam mijn dromen ga leven.
Natuurlijk zijn er ook heel nare dingen gebeurd. Maar licht kan niet zonder donker, en geluk kan ook (niet helemaal) zonder verdriet. Dat is de balans van het leven. En om daar mee om te kunnen gaan is veerkracht nodig!
Ik realiseer me hoe veerkrachtig mensen zijn. Hoe krachtig en sterk… En hoe mooi en uniek en bijzonder… Al zien en voelen ze dat vaak zelf niet.
Veerkracht: vandaag ontvangt mijn oudste ‘bonusdochter’ haar diploma
Op zich natuurlijk fijn, maar niet heel bijzonder. Behalve als je de achtergronden kent. En die ken ik natuurlijk. Ik weet wat ze voor haar kiezen heeft gekregen, welke foute keuzes ze heeft gemaakt, hoe diep ze heeft gezeten, en hoe ze nooit iets af maakte…
En ja, ik heb – toen ze nog bij ons woonde – haar kracht gezien, haar diepe weten, haar liefde voor het leven. Zij zag dat absoluut niet, verre van dat. Ze bleef kiezen voor verkeerde vrienden, drugs, en hield zich klein. Met hele nare gevolgen. Om dat als (bonus)ouders te zien doet diepe pijn. Want je gunt je kind zo veel goeds…
Op een bepaald moment was in liefde loslaten (en hooguit er op de achtergrond voor haar zijn) de enige keuze. Het was tenslotte haar leven, zij moest zelf vallen en weer opstaan.
En dat loslaten ook een nieuw begin kan zijn, dat hebben we gemerkt.
Heel heel langzaam, met vallen en opstaan, kwam er een kentering. Ging ze in zichzelf geloven. En begon ze aan de opleiding waar ze het al zo vaak over had gehad.
En vandaag ontvangt ze, als 26 jarige jonge vrouw, haar eerste diploma!
In het bijzijn van haar familie, haar vriend en haar vrienden gaat ze op weg naar de volgende fase in haar leven. Want ze heeft niet alleen haar diploma behaald, maar ook een baan gevonden én is toegelaten tot de Pabo. Ze gaat haar droom echt leven!
En oh, wat ben ik trots op haar. En blij voor haar… Want ze heeft het ‘m toch maar mooi geflikt! Ondanks alles! Of misschien wel dankzij alles?
Ik zag haar veerkracht, ik voelde haar kracht.
En nu… ziet en voelt zij het ook!
Wat een prachtige vrouw laat ze nu aan de wereld zien!
Ik mocht deel uitmaken van haar veerkracht
Het mooie is dat ik er vanavond ook bij mag zijn, als zij in het zonnetje gezet wordt. Want gezien alle ontwikkelingen in mijn relatie met haar vader gedurende de afgelopen anderhalf jaar, was dat niet helemaal te voorzien (zie eerdere blogs). Maar door mee te veren met wat er op ons pad kwam, was er meer mogelijk dan we een jaar geleden durfden te dromen…
Dus ja, ik ben dankbaar… Voor haar, en voor mijzelf. Want jeetje… het had allemaal zo anders kunnen lopen!
In hoeverre blijf jij trouw aan je dromen?
Ga jij er voor om ze waar te maken, veer je mee mee of laat je je tegenhouden door omstandigheden of (meningen van) anderen? Ik zou het super tof vinden als je hieronder wilt delen hoe jij omgaat met jouw dromen… wat je doet om je droomleven te realiseren of hoe je omgaat met tegenslagen.
En wie weet inspireer je anderen nog wel om ook stappen te zetten, of krijg je tips om je dromen nog meer waar te maken!
Meer persoonlijke blogs lees je hier. Een kijkje in mij als persoon. Kan fijn zijn om te weten met wie je in zee gaat, toch?
